Status prawny i ochrona [edytuj]

Wymieranie wilka szarego związane jest z rozwojem siedlisk ludzkich, co doprowadza do znacznego ograniczania wilczego środowiska. Wilk do przeżycia potrzebuje rozległego terenu – od 100 do 1000 km², zależnie od ilości pożywienia. Tak komfortowe warunki może dzisiaj mieć tylko na obszarze północnym, niezamieszkanym przez ludzi lub na słabo zaludnionych terenach azjatyckich.

W Polsce wilk podlega ścisłej ochronie zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Środowiska z dnia 26 października 2001 (Dziennik Ustaw nr 130 poz. 1455 i 1456), które zastąpiło ochronę w oparciu o ustawy z roku 1998 (Dz. U. z 1998 r. Nr 47, poz. 298 z dnia 14 kwietnia 1998 i Dz. U. z 1998 r. Nr 50, poz. 314 z dnia 22 kwietnia 1998). Wcześniej: do 1995 wilk nie był nawet zwierzęciem łownym a za jego zabicie wypłacano premie. Od 1995 do 1998 stosowano nieskuteczną ochronę strefową, z możliwością odstrzałów w województwach: krośnieńskim, przemyskim i suwalskim.

Obecnie zakazane są jakiekolwiek polowania na wilki, wilk został wykreślony z listy gatunków łownych. Dopuszczalne są jedynie odstrzały osobników niebezpiecznych lub atakujących stada, w oparciu o zgodę Ministra (na wniosek Konserwatora Przyrody). Za szkody poczynione przez wilki odpowiada Skarb Państwa. Pomimo ochrony prawnej, wilki (jak i inna zwierzyna) padają ciągle pastwą kłusowników.

Prawo krajowe

• Ochrona gatunkowa w Polsce – ochrona ścisła

• Ochrona strefowa – strefa ochrony okresowej 500 m od nory (1.04–15.07). Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dz. U. z 2004 r. Nr 220, poz. 2237).

• Rekompensata strat – za szkody w pogłowiu zwierząt gospodarczych. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 880 z dnia 30 kwietnia 2004 r. rozdz. 10)

Prawo międzynarodowe

• Konwencja berneńska – załącznik II,

• konwencja waszyngtońska – załącznik II (Rozp. Rady WE 338/97 – załącznik A),

• Dyrektywa Siedliskowa – załącznik II i IV.

Kategorie IUCN

• Czerwona lista IUCN (1996) – LR/lc (wg Wolf Specialist Group),

• Europa – gatunek wysokiego ryzyka, narażony na wyginięcie (Włochy) lub gatunek niższego ryzyka, bliski zagrożenia i zależny od ochrony (Hiszpania, Portugalia i Polska).

• Polska czerwona lista – NT,

• Polska czerwona księga – NT,

• Lista dla Karpat – VU (w PL – VU).